با هرکه همسفر شدیم، خواست سوارِ ما شود

دفترشعر/ محمد پاشائی

با هرکه همسفر شدیم، خواست سوارِ ما شود

بی هیچ نوع مقدمه، رِفیق و یارِ ما شود
تازه بدونِ زحمتی، فارغ زِ هر مشقتی
لقمه زَنَد زِ سفره مان، شریکِ بارِ ما شود 

از مکر و ریا کاریِ تو جان به لب آمد

دفترشعر/ محمد پاشائی

از مکر و ریا کاریِ تو جان به لب آمد

آن روشنیِ روز هدر رفت و شب آمد
در ظلمت و تاریکی و افکار پریشان
تاب از سرِ من رفت و دگربار تب آمد 

چرخ چرخید و فلک راه افتاد

دفترشعر/ محمد پاشائی

چرخ چرخید و فلک راه افتاد

این زمین داد به من

هرچه که در ساختنم لازم بود 

شده یک روز دلت، تنگ کسی باشد

دفترشعر/ محمد پاشائی

شده یک روز دلت

تنگِ کسی باشد و تو نتوانی
که ببینی او را
و ببوسی لب او پنهانی؟  

گرچه اینجا نیستی

دفترشعر/ محمد پاشائی

گرچه اینجا نیستی

ولی انگار اینجا 

به تو عادت کرده

در و دیوار زِ من هر لحظه

خبر از حالِ تو را می پرسند  

فاصله بینِ من و تو

دفترشعر/ محمد پاشائی

فاصله بینِ من و تو از کجا تا به کجاست

گر که جان بسپارم از دوریّ تو برمن سزاست
عشوه ها کردی و دل بردی و رفتی از برم
با خیالِ تو هنوز این دل به عشقت مبتلاست