شده یک روز دلت، تنگ کسی باشد

دفترشعر/ محمد پاشائی

شده یک روز دلت

تنگِ کسی باشد و تو نتوانی
که ببینی او را
و ببوسی لب او پنهانی؟   

شده یک شب در خواب

بفشاری به دو بازو سرِ او بر سینه
بزنی بر مویش
با سر انگشت محبت شانه
بگشایی چشمت
و ببینی جایش

به کنارت خالیست؟

شده در جمع نشینی
و همه فکر و خیالت پی او باشد و ناگاه ز غم
اشکی از چشم تو
غلتیده و افتد در خاک

و نداند کسی از داغِ دلِ رنجورت؟

شده در بینِ همه جمعیت
فکر و ذکرت پی او باشد
و ببینی یک دَم
دارد از خانه برون می آید
بدوی دنبالش

و نیابی اثری از او را؟

شده هرجا که قدم بگذاری
خاطراتت با او
جلوی چشم تو تصویر شود
بخوری حسرت ایام
و بگویی ای کاش
اینک اینجا بود و
دست او در دستم
شانه بر شانه ی هم
می دویدیم به روی چمن و
زیر این نم نمِ بارانِ بهار

می سرودیم غزل؟

گر تو هم مثل منی
پس تو هم حالِ مرا می فهمی