بعد از عمری

دفترشعر/ محمد پاشائی

بعد از عمری اگر از کوچه ی ما میگذری

عشوه کم کن که نگویند زِ ما بی خبری
قصه ی هجرِ منو تو همگان می دانند
گرچه آشفته منم تو زِ من آشفته تری

   

اندر این باغ اگر باز به گُل بنشستی
مشو مغرور از این بار و بَر و پرثمری
چند سالِ دگر این قصه فراموش شود
وَز من و تو نبود هیچ ثمر یا اثری

در خرابات اگر حالِ مرا می پرسی
چه بگویم من از این سوزِدل و خونجگری
هر که را اهلِ دلی یار شد و قسمتِ ما
می و میخانه وُ مستی و همه دربِدری

من در این کنج به تنهاییِ خود خو کردم
تو هنوزَم پی خوشبختیِ خود در سفری
کاش یک روز که از خانه برون می آیم
در گشایم و ببینم که تو هم پشتِ دری