بررسی بازی Dante's Inferno

کداستان:

داستان بازی آن چیزی نیست که در مقدمه کمی درباره آن توضیح داده شد. شرکت Visceral Games تغییرات زیادی در داستان اصلی ایجاد کرده است تا بتواند این اثر را به یک بازی کامپیوتری تبدیل کرد. در داستان بازی، دانته یک شوالیه عضو ارتش صلیبیون در جنگ های صلیبی است. 

او با هدف مبارزه با سپاه صلاح الدین ایوبی و آزاد کردن سرزمین های مقدس راهی این نبردهای عظیم می شود. او عاشق دختری به نام بئاتریس است و با او عهد می بندد که تا آخرین لحظه عمر فقط او را دوست خواهد داشت و هرگز به او خیانت نخواهد کرد. اما او به جنگی می رود که از آینده آن خبر ندارد. سال ها می گذرد، گناهانی که دانته در مدت جنگ مرتکب شده، باعث می شوند که او دیگر قادر به ادامه نبرد نباشد. او تمام گناهانش را روی پارچه ای می نویسد و آن ها را برتن خود می دوزد تا همیشه کارهایی را که انجام داده است را به خاطر داشته باشد. در حین جنگ، دانته ناگهان توسط دشمن کشته می شود و در آستانه قبض روح توسط Death است. اما دانته با او مبارزه می کند و پس از نابودی او به خانه بازمی گردد، اما در کمال ناباوری با صحنه مرگ پدر و همسرش رو به رو می شود. هنوز در شک مرگ عزیزترین اشخاص زندگی اش قرار دارد که موجودی اهریمنی روح همسرش (بئاتریس) را به جهنم می برد. دانته هم برای نجات همسرش از جهنم و فرستادن او به بهشت پا به جهنم می گذارد. حال او تنها 9 طبقه با همسرش فاصله دارد...

 

گرافیک:

گرافیک بازی با توجه به اینکه در 60 فریم بر ثانیه اجرا می شود، بسیار خوب است. محیط بازی بخصوص در مکان های محدود و بسته بسیار با جزئیات و زیبا طراحی شده اند. اما در محیط های باز که بیشتر در ابتدای بازی به چشم می خورند، با جزئیات کمتری رو به رو هستیم. بافت های محیط بسیار خوب هستند و با توجه به سبک بازی از کیفیت بالایی هم برخودار هستند. نورپردازی یکی از نقاط بسیار خوب بازی است که در سطح بسیار مطلوبی قرار دارد. مکان های مختلف جهنم به مدد نورپردازی خوب و طراحی عالی محیط ها بسیار مخوف به نظر می رسند. تمام بخش ها و مرحله های بازی با توجه به آنچه که در کتاب کمدی الهی آمده است، طراحی شده اند. طراحی شخصیت ها و دشمنان مختلف در بازی هم خوب کار شده اند. این مسئله در طراحی شخصیت دانته بیشتر دیده می شود. جلوه های ویژه بخصوص افکت های آتش و یا صلیب هایی که دانته به دشمنان پرتاب می کند، بسیار خوب است. در میان پرده های بازی بخصوص آن هایی که از جنس بازی هستند (میان پرده های از قبل پردازش شده هم در بازی وجود دارند) می توانید افکت های آتش و حرارت را مشاهده کنید که عظمت زیادی به این صحنه ها بخشیده اند. بازی از فیزیک چندان قوی ای برخوردار نیست. اکثر اجسام محیط به جز مواردی که در گیم پلی اثر می گذارند در محیط غیر قابل تخریب هستند. البته این مسئله چندان اهمیتی هم ندارد، چرا که جو بازی اجازه فکر کردن به این مسائل را به بازیکن نمی دهد. یکی دیگر از نکات مثبت در زمینه گرافیک این است که با وجود اینکه بازی فریم ریت بالایی دارد و در صحنه های مختلف ممکن است دشمنان زیاد و همچنین افکت های تصویری زیادی دیده شوند، شاهد آن هستیم که بازی دچار افت فریم و یا ایرادهای اجرایی نمی شود. این مسئله نشان دهنده توجه تیم سازنده روی روند اجرایی بازی روی هر دو کنسول PS3 و Xbox 360 است.

 

موسیقی:

موسیقی به کار رفته در بازی بسیار عالی است. موسیقی به خوبی حس محیط بازی و شرایطی که دانته در آن قرار دارد را به بازیکن انتقال می دهد. تم موسیقی بازی شباهت زیادی به آهنگ هایی دارد که در کلیساها شنیده می شوند و به همین دلیل یک نوعی حالت معنوی را هم در بر دارد. در طول بازی همیشه موسیقی بازی به گوش می رسد و قطعا متوجه خواهید شد که بازی قطعات موسیقی زیادی را در بر گرفته است. اما متاسفانه برخی از این آهنگ ها بسیار ضعیف کار شده و با توجه به اینکه در کنار آثار بسیار بهتری هم قرار گرفته اند، سریعا در بازی مشخص می شوند. لازم به ذکر است که آهنگسازی این بازی را آقای گری شایمن (Garry Schyman) برعهده داشته است. یکی از کارهای بسیار خوب او آهنگسازی نسخه اول عنوان بسیار محبوب BioShock بوده است. صدای محیط بازی اکثر اوقات به یک صورت است و بیشتر چند صدای خاص تکرار می شوند که آن هم صدای فریاد ناشی از عذاب کشیدن افراد گناهکار است. این فریاد و ناله ها واقعا جو سنگینی به بازی بخشیده و محیط جهنم را به خوبی نشان می دهند. اما این صداها پس از مدتی تکراری شده و جذابیت ابتدایی آن ها از بین می رود. صداگذاری روی شخصیت های اصلی بازی بسیار خوب است. برای این بخش از صدای اشخاصی همچون آقای گراهام مک تاویش (Graham McTavish) بجای شخصیت دانته و از صدای ونسا برنچ (Vanessa Branch) برای صدای بئاتریس استفاده شده است. در کل بخش موسیقی و صداگذاری بازی در سطح خوبی قرار دارد و مشکل خاصی در آن دیده نمی شود.

 

گیم پلی:

Dante's Inferno یک بازی اکشن ماجراجویی آن هم در سبک سوم-شخص است. همین مسئله باعث شده تا این بازی شباهت زیادی به بازی God of War پیدا کند. اما این شباهت فقط در اینجا ختم نمی شود. مسائل دیگری هم در بازی وجود دارند که این بازی را بیش از پیش به GOW شبیه می کنند. از همان ابتدای بازی این قابلیت وجود دارد که قدرت ها و قابلیت های خود را ارتقاء دهید. قدرت های شما به دو دسته مقدس (Holy) و نامقدس(Unholy) یا کفرآمیز تقسیم شده است. در طول بازی می توانید هر دو را به هر صورت که مایل بودید تقویت کنید. با تقویت دسته Holy می توانید قدرت صلیب و برخی از جادوهای خود را زیاد کنید و با تقویت دسته Unholy می توانید حرکات سلاح مورد استفاده و قدرت آن را بیشتر کنید. البته برای این کار در طول بازی باید کارهای مشخصی را انجام دهید. مثلا برای تقویت دسته Holy باید ابتدا برخی از دشمنان را گرفته و سپس آن ها را ببخشید تا آن ها به بهشت بروند. برای تقویت دسته Unholy هم به همین صورت اقدام می شود، اما فقط باید دشمنان را مجازات کرد. همانند بازی GOW در مبارزه با برخی از دشمنان دکمه ای بالای سر آن ها ظاهر می شود که با زدن آن می توانید او را مجازات کرده یا ببخشید. همچنین صحنه های متعددی در بازی وجود دارند که شما در آن باید در لحظه درست، دکمه صحیح را فشار دهید. وجود چنین المان هایی باعث شده تا این بازی شباهت زیادی به God of War داشته باشد. گیم پلی بازی بسیار جذاب و نفس گیر است و مطمئن باشید که بار اول، این بازی بیش از چند ساعت وقت شما را خواهد گرفت. در مبارزه ها می توانید فنون چند ضرب (Combo) بسیار زیادی را اجرا کنید که اکثر آن ها را می توانید با ترکیب چند دکمه و یا تقویت قدرت ها در بازی اجرا کنید. مبارزه با Bossهای بازی هم در نوع خود بسیار جالب توجه است. Bossهای بازی بسیار شگفت انگیز و باورنکردنی هستند. از اولین Boss بازی که Death نام دارد گرفته تا Bossهای بعدی مانند پدر و یا برادر دانته هستند، همه یک نوع حالت مبارزه خاص و یک استراتژی خاص دارند. اما تمام بازی از مبارزه تشکیل نشده است. در طول بازی با اشخاص گناهکار زیادی رو به رو می شوید که به دلیل گناه های مختلف عذاب می کشند. شما این امکان را دارید که آن ها را ببخشید یا مجازات کنید. اکثر این اشخاص واقعی هستند و در زمان های گذشته زندگی می کردند. از جمله آن اشخاص می توان به پائولو مالاتستا (Paolo Malatesta) فرزند سوم حاکم شهر Rimini ایتالیا در سال 1246، فردریک دوم شاه امپراطوری آلمان، هکوبا (Hecuba) یکی از ملکه های معروف یونان و... اشاره کرد. همچنین در بازی معماهای نه چندان مشکلی هم قرار گرفته اند که کمی بازی را از حالت یکنواختی خارج می کنند. اما یکی از مسائلی که برای بیشتر کردن مدت زمان گیم پلی در بازی در نظر گرفته شده، وجود نوعی حالت Challenge Mode در مراحل پایانی بازی است که پس از چند قسمت اول به شدت یکنواخت و اعصاب خرد کن می شود. در این بخش بازیکن مجبور می شود که باید Comboهای خاصی را در شرایط مختلف اجرا کند. البته در صورتی که بازیکن موفق نشود، باید آن قسمت را از اول شروع کند. قطعا این قسمت یکی از کسل کننده ترین بخش ها در طول بازی است که واقعا حضور آن در داخل بخش داستانی بازی ضرورتی نداشت.

نتیجه گیری:

بازی Dante’s Inferno را می توان یکی از بازی های بسیار خوب دانست که توانسته تجربه خوبی را به بازیکنان منتقل کند. گیم پلی بسیار سریع و نفس گیر یکی از عوامل بسیار خوب بازی به شمار می رود و قطعا بازیکنان به شدت از آن راضی خواهند بود. هر چند وجود برخی مسائل باعث شده تا روند بازی برای برخی کاربران کمی تکراری شود، اما اطمینان داشته باشید که این بازی کشش لازم تا انتهای داستان را دارد. همچنین وجود بخش های مختلف باعث می شود که این عنوان ارزش چند بار بازی کردن را هم داشته باشد. این بازی هم اکنون برای PS3 و Xbox 360 عرضه شده است.

نویسنده: مجید نوردوست