بُرو بُرو که خسته از، این همه دلواپسیم

دفترشعر/ محمد پاشائی

بُرو بُرو که خسته از، این همه دلواپسیم

بُرو مرا رها بُکن، توو عالَمِ بی کَسِیم

مرا دِگر به خیرِ تو، به هیچ وجه امید نیست

برو دگر شَر مَرِسان، بود و نبودِ تو یکیست 

  خسته شدم این همه، حیله و تزویر و ریا

برو برو رها بُکن، بُکن دِگر مرا رها

هر آنچه را که خواستی، زِ من گرفته ای به زور

برو برو تو اینچنین، مرا نَکُن زنده به گور

بُرو بُرو که خسته از، این همه دلواپسیم

بُرو مرا رها بُکن، توو عالَمِ بی کَسِیم

تمامِ لحظه هایِ من، به پایِ تو هدر شده

مسیرِ زندگی برام، همیشه پُر خطر شده

تمام قِصه های من، پُر شده از غُصه دیگه

چشای من حرف میزنه، واسه همه قِصه میگه

لحظه به لحظه دَم به دَم، میمیرم و زنده میشم

برو برو، برو برو، واسه همیشه از پیشم

بُرو بُرو که خسته از، این همه دلواپسیم

بُرو مرا رها بُکن، توو عالَمِ بی کَسِیم