من به این دوری چرا عادت ندارم

 دفترشعر/ محمد پاشائی

من به این دوری چرا عادت ندارم

دوری از عشقِ تو را طاقت ندارم
سالها از رفتنت بگذشته اما
با خیالِ تو دَمی راحت ندارم 

گفته بودی یارمی دلدارمی تو
مونسِ تنهایی و غمخوارمی تو
در کلاسِ عشق و درسِ عاشقانه
نقطه ی کانونیِ پرگارمی تو

بعدِ تو این مدرسه ویرانه گشته
دل درونِ سینه ام غمخانه گشته
خاطراتِ لحظه های با تو بودن
در کتابِ شعر من افسانه گشته

من به این دوری چرا عادت ندارم
دوری از عشقِ تو را طاقت ندارم
سالها از رفتنت بگذشته اما
با خیالِ تو دَمی راحت ندارم

آن نگاهِ آخَرَت بر یاد دارم
نامِ تو در هر دَمی فریاد دارم
روزها وُ ماهها بی تو بسر شد
سالها با یادِ تو دلشاد دارم

خانه ویران، دل پریشان شد کجایی
عاقبت یارَت پشیمان شد کجایی
دورِیَت آتش به جسم و جان من زد
مُردَم از این دردِ بی درمان کجایی