ای دل تو چقدر ساده و تنها و حقیری
پشت سر هر ناکس و کس بونه میگیری
یک روز به یک عشوه ی شیرین گرفتار
روز دگر از غصه چو فرهاد می میری
ای دل تو چرا مست ز هر باده و جامی
در میکده ی عشق چرا این همه خامی
صد باده زدی مست شدی در پی دلدار
از سینه به در گشتی و در راه، مدامی
ای دل تو دمی گوش به حرفم که ندادی
در دشت رفاقت تو به هر دام فتادی
بی میلی لیلی که بدیدی به ره عشق
مجنون شدی و سر به بیابان نهادی
ای دل تو دگر آخر این قصه رسیدی
من هرچه حذر کردم از این عشق ندیدی
رفتی پی معشوق، دگر بار و دگر بار
از چاله برون رفتی و در چاه پریدی